Harper is van ‘down-under’ afkomstig, Perth om precies te zijn, maar resideert in de States momenteel. In zijn jeugd in Australië was hij de fervente surfer, hij woonde uiteraard aan de ultieme ‘hoge golven’ westkust waar je naar hartelust en alle dagen de enorme golfbuizen kan rijden. Uit het water luisterde hij naar folk, blues, rock en soul  en emuleerde deze stijlen tot zijn eigen muziek. De roots zijn echter nooit ver weg in zijn werk. En dat heeft hij gemeen met zijn naamgenoot Ben Harper, die eveneens stevig ‘gewortelde’ rock speelt op zijn electrische Weissenborn.

Onze Harper is een virtuoos op de harmonica. Hij verbuigt zijn noten op een manier die ons herinnert aan Magic Dick van J.Geils Band. Wie kent deze nog ? Op zijn nieuwste CD “Day by Day” komt ook de didgeridoo uitvoerig aan bod. Dit voorhistorische aborigen instrument met zijn grommende, een beetje onheilspellende, dreigende klanken onderstrepen de eveneens dreigende, verontrustende verhalen die Harper in zijn lyrics uitsmeert. Maar tevens voegt het nog een dimensie toe, aan de toch al sterke songs die Harper ons aflevert.

De CD begint zeer sterk met “Do What Is Right” en zal nauwelijks afzwakken bij de overige elf nummers. Percussie is een hoofdingrediënt van Harper’s muziek. Deze komt ook heftig aan bod in “One Day” samen met de beklijvende didgeridoo en prachtig harpwerk van Harp-er.

Qua stemtimbre, frasering en intonatie komt Harper in het straatje van Garland Jeffreys spelen. Dat is zeer hoorbaar in “Watch Your Back”. En dan weer die verrassende harmonica met een zeer eigen ‘zinsbouw’. Een portie funky ritmes in “Just What You’re Lookin’ For” is precies waar we naar uitkeken.

Een plaat die je moet beluisteren, is dit. Niet over lullen. Wegdromen over de onmetelijke outback, waar je vierduizend kilometer kan rijden, van oost naar west, en hoogstens een tiental mensen tegenkomen. Als we de roadtrains nu even buiten beschouwing laten.

“Day by Day” is een bijzonder sterk album en een buitenbeentje in zijn genre. En over genre gesproken, dat is nu precies het ijkele punt waar vele ‘vak’-idioten zullen over struikelen. Dit album past in geen enkel vak. Wat nu gezongen.

We kunnen Harper levend bezig zien tijdens zijn Europese tournée in december. Een twintigtal concerten in de UK en één , ik herhaal één in België. Blijkbaar heeft niemand hier te lande genoeg lef om deze man te boeken, misschien ook alweer vanwege die moeilijk te catalogiseren status van Harper.

Maar dat is natuurlijk ‘plat in de roos’ van de mannen van Pjeire blues. Als’t maar moeilijk te plaatsen is. Allen daarheen dus voor dit exclusieve Belgische concert op zaterdag 12 december in het Ruiterijcomplex van de Driefonteinen te Vilvoorde op het Pjeire Bluesfestival, Blues me ne rekker !

witteMVS